PROGRAMA DE LATÍN IV - 2010
PRIMERA PARTE: SINTAXIS LATINA
1. Subordinación
Oraciones completivas.
Oraciones relativas.
Oraciones adverbiales:
Causal
Temporal
Temporal-causal
Condicionales
Finales
Comparativas
Consecutivas
Concesivas
2. Formas impersonales del verbo
Infinitivo
Participio
Gerundi0
Gerundivo
Supino
3. Traducción
Selección de textos de autores varios como:
Tito Livio, Suetonio, Aulo Gelio, Cicerón, Ovidio, Horacio, Virgilio, Séneca.
SEGUNDA PARTE: CULTURA LATINA (nociones generales)
1. Concepto de mito y principales dioses romanos.
2. La religión romana: sacerdotes, augures, arúspices, pontífices, flámines,
Cultos mistéricos: los órficos, los eleusinos, los isíacos.
3. Mito del origen de la ciudad de Roma.
4. Historia de Roma: Época de los reyes, república, imperio.
5. El hombre romano, su vida política. Las magistraturas.
6. La mujer romana, sus costumbres.
7. Época de Augusto. Literatura.
1. Virgilio, La Eneida (selección: cantos I, II, IV, VI).
2. Ovidio, Metamorfosis (selección).
3. Apuleyo, “Cupido y Psique” en El asno de oro de.
Evaluación:
La parte de lengua se evaluará con tres exámenes de traducción (50%).
La parte de cultura latina se evaluará con las lecturas comentadas en clase, para lo cual es indispensable la asistencia, puntualidad y participación.
Al final del curso, el alumno hará un trabajo (investigación o ensayo), en el que desarrollará cualquier tema relacionado con las lecturas comentadas en clase (50%).
Serán evaluados únicamente los alumnos que tengan 80% de asistencia mínimo.
Bibliografía :
Apuleyo, El asno de oro, Edit. Gredos.
Bassols de Climent, Sintaxis latina, Madrid, C. S. I. C.
Bayet, Jean, La religión romana, Ediciones Cristiandad, Madrid, 1984.
Bayet, Jean, Literatura latina, Ariel, Barcelona, 1966.
Blánquez Fraile, Agustín, Diccionario Manual Latino-Español, Español-Latino, Barcelona, Edit. Ramón Sopena.
Buchner, Karl, Historia de la literatura latina, Labor, Barcelona, 1968.
Daremberg-Saglio, Dictionnaire des antiquités grecques et romaines, Akademische Druck, Verlagsanstalt, Austria, 1969.
Ferro Gay y Benavides, Jorge, De la sabiduría de los romanos, UNAM.
Grimal, Pierre, Diccionario de Mitología griega y romana, Paidós, 1989.
Guillén, José, Gramática latina. Salamanca, Ediciones “Sígueme”.
Guillén, José, Vrbs Roma, vida y costumbres de los romanos, 3 tomos, Ediciones Sígueme, Salamanca. (Tomo 1: La vida privada. Tomo II: La vida pública. Tomo III: Ejército y religión).
Hernández Vista, Eugenio, Figuras y situaciones de la Eneida, G. Del Toro, Madrid.
Madaule, Jacques, César, Editorial Universitaria de Buenos Aires.
Mateos, Agustín, Gramática Latina, México, Editorial Esfinge.
Millares Carlo, Agustín, Historia de la literatura latina, F.C.E., México.
Montanelli, Indro, Historia de Roma, Plaza Janés, Barcelona.
Ovidio, Las Metamorfosis, Introducción de Bonifaz Nuño, BSGRM, UNAM, México.
Ovidio, Las Metamorfosis, Edit. Gredos.
Penagos, Gramática latina, Santander, Editorial Sal Terrae.
Pimentel Álvarez, Julio, Diccionario Manual Latín-Español, Español-Latín, México, Edit. Porrúa.
Pimentel Álvarez, Julio, Gramática Latina, México, Edit. Porrúa.
Rubio Fernández, Lisardo, Gramática Latina, Madrid, Editorial Coloquio.
Tito Livio, Desde la fundación de Roma, BSGRM, UNAM, México.
Valentí Fiol, Sintaxis Latina, Barcelona, Bosch Casa Editorial.
Virgilio, La Eneida, Introducción de René Acuña, colección Nuestros Clásicos 28, UNAM, México, 1986.
Virgilio, La Eneida, Introducción de Vicente Cristóbal, Editorial Gredos, Madrid, 1997.
Virgilio, La Eneida, Introducción y traducción de Bonifaz Nuño, colección Biblioteca Scriptorum Graecorum et Romanorum Mexicana, UNAM, México, 2006.
Ejercicio de traducción
Proca deinde regnat. Is Numitorem atque Amulium procreat; Numitori, qui stirpis maximus erat, regnum uetustum Siluiae gentis legat. Plus tamen uis potuit quam uoluntas patris aut uerecundia aetatis: pulso fratre Amulius regnat. Addit sceleri scelus: stirpem fratris uirilem interemit: fratris filiae Reae Siluiae per speciem honoris, cum uestalem eam legisset, perpetua uirginitate spem partus adimit. Ui compressa uestalis, cum geminum partum edidisset, seu ita rata, seu quia deus auctor culpae honestior erat, Martem incertae stirpis patrem nuncupat. Sed nec dii nec homines aut ipsam aut stirpem a crudelitate regia uindicant: sacerdos uincta in custodiam datur: Amulius pueros in profluentem aquam mitti iubet. Tenet fama, cum fluitantem alueum quo expositi erant pueri tenuis in sicco aqua destituisset, lupam sitientem ex montibus qui circa sunt ad puerilem uagitum cursum flexisse; eam summissas infantibus adeo mitem praebuisse mammas, ut lingua lambentem pueros, Faustulus, magister regii pecoris, inuenerit. Ab eo ad stabula Larentiae uxori educandos [eos] datos [esse].
Ita Numitori Albana re permissa Romulum Remumque cupido cepit in iis locis ubi expositi ubique educati erant urbis condendae. In turba ictus Remus cecidit. Ita solus potitus [est] imperio Romulus; condita urbs conditoris nomine appellata [est].
Tito Livio, Ab urbe condita, lib. I, 1-7